Jowita Mormul - doktor habilitowany sztuki w dziedzinie sztuk filmowych (Państwowa Wyższa Szkoła Sztuk Filmowych Telewizyjnych i Teatralnych w Łodzi, 2018 r.). Tworzy w obszarze sztuk wizualnych. Profesor UJK w Instytucie Sztuk Pięknych na Uniwersytecie Jana Kochanowskiego w Kielcach. Prowadzi wykłady z zakresu fotografii, nowych mediów, multimediów i analizy obrazu. Absolwentka Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie, (Wydział Malarstwa, 1997 r.; Wydział Grafiki, 1999 r.). 
Stypendystka nagrody im. Hanny Rudzkiej-Cybisowej (1996 r.) oraz Ministerstwa Kultury i Sztuki (1996/1997 r.). Członek Związku Polskich Artystów Plastyków (1998 r.) i Związku Polskich Artystów Fotografików (2001 r.). Jej prace były prezentowane na wielu wystawach indywidualnych i zbiorowych w kraju i za granicą (m. in. w Luksemburgu, Rzymie, Wilnie, Skopje, Strasburgu, Budapeszcie, Ohio).

"Nietrwałość" dotyczy przemijania, obserwacji procesów ciągłych zmian, którym podlegamy my i nasze otoczenie oraz prób uświadamiania sobie możliwości istnienia nieskończonej ilości przemian zachodzących wokoło niedostrzegalnie, poza zakresem ludzkiej percepcji i współczesnych technologii badawczych. Fotografia jest uważana za dowód, że zarejestrowana rzeczywistość zaistniała przed aparatem. Przewrotnie jednak fotograficzny ślad przeszłości staje się dowodem nietrwałości sytuacji, obiektów i zdarzeń, które zaistniały i zostały sfotografowane. Zdjęcie wykonane przed chwilą pokazuje fragment przeszłości, do której nie ma już powrotu. W każdym ułamku czasu człowiek i jego otoczenie podlegają zmianom, a każda kolejna rejestracja dokumentuje te zmiany, utrwala to, co przed chwilą było, ale przeminęło, stało się częścią przeszłości i teraz jest nieobecne, nie istnieje też już w stanie poprzednim. Sam zapis jest rejestracją zmian zachodzących w czasie "od-do": od otwarcia migawki do jej zamknięcia. Przy dłuższych czasach naświetlania zmiany często są zauważalne, a obiekty ruchome "znikają" z powierzchni obrazu, mimo, że też podległy rejestracji. Przy czasach bardzo krótkich zmiany bywają niezauważalne, a jednak są integralną częścią zapisu. Dyskusyjna wydaje się trwałość i niezmienność zdjęć, jako obiektów materialnych - negatywów, odbitek, wydruków, etc. Światło, które powołuje do życia obrazy okazuje się zabójcze dla ich zmaterializowanej reprezentacji. Zdjęcia ulegają procesom utleniania i - nawet najlepiej i najprecyzyjniej archiwizowane - powoli zmieniają się pod wpływem wilgotności, temperatury, składu chemicznego otaczającej je przestrzeni i powietrza. Fotografia "uwiecznia" nietrwałość i zmienność rzeczywistości, a jednocześnie jako materialny zapis sama podlega zmianom.

Wystawa czynna od 17 października do 16 listopada 2019 roku.